ارزش گذاری دارایی های مشهود به فرآیند تعیین ارزش بازار یا ارزش جایگزینی دارایی هایی گفته می شود که شکل فیزیکی دارند و در ترازنامه شرکت ها ثبت می شوند. این دارایی ها می توانند شامل زمین، ساختمان، ماشین آلات، تجهیزات، موجودی کالا و غیره باشند.
برای ارزش گذاری دارایی های مشهود، روش های مختلفی وجود دارد که بسته به نوع دارایی، هدف ارزش گذاری، اطلاعات موجود و شرایط بازار می توان از آن ها استفاده کرد. برخی از روش های رایج عبارتند از
• روش مبتنی بر دارایی/ ارزش جایگزینی: در این روش، ارزش دارایی برابر با هزینه ساخت یا خرید یک دارایی مشابه با دارایی فعلی در زمان حال است. این روش برای دارایی هایی که بازار فعالی ندارند یا نوعی از دارایی های منحصر به فرد هستند، مناسب است؛
• روش ارزش گذاری نسبی: در این روش، ارزش دارایی با توجه به چگونگی قیمت گذاری دارایی های مشابه در بازار، برآورد می شود. برای انجام این مقایسه، از نسبت هایی مانند نسبت قیمت به ارزش دفتری، نسبت قیمت به سود هر سهم، نسبت قیمت به جریان نقدی و نسبت قیمت به فروش استفاده می شود. این روش برای دارایی هایی که بازار فعال و شفافی دارند، مناسب است؛
• روش مبتنی بر جریانات نقدی (درآمدی): در این روش، ارزش دارایی برابر با حاصل تنزیل جریانات نقدی آتی ناشی از استفاده از دارایی است. این روش برای دارایی هایی که جریان نقدی قابل پیش بینی و پایداری دارند، مناسب است.
ارزش گذاری دارایی های نامشهود به فرآیند برآورد ارزش اقتصادی دارایی هایی گفته می شود که ماهیت فیزیکی ندارند و از حقوق قراردادی یا سایر حقوق قانونی منشأ می گیرند. این دارایی ها می توانند شامل اسرار تجاری، اختراعات، حق انتشار، علائم تجاری و سایر مالکیت های فکری باشند. ارزش گذاری دارایی های نامشهود می تواند برای مقاصد مختلفی مانند سرمایه گذاری، خرید و فروش، مالیات، حسابداری، حقوقی و غیره انجام شود.
برای ارزش گذاری دارایی های نامشهود، روش های مختلفی وجود دارد که بر اساس معیارهای مختلفی مانند هزینه، بازار و درآمد انتخاب می شوند. هر روش مزایا و معایب خود را دارد و باید با توجه به نوع و هدف دارایی نامشهود مورد استفاده قرار گیرد. برای انتخاب روش مناسب، باید عواملی مانند ماهیت، مدت زمان، قابلیت انتقال، قابلیت تجزیه، قابلیت مقایسه، قابلیت پیش بینی و غیره را در نظر گرفت.
ارزش گذاری دارایی های نامشهود یک فرآیند پیچیده و دقیق است که نیاز به کارشناسی و تخصص دارد. برای انجام این کار، می توانید از خدمات هیئت کارشناسان یا مؤسسه ها یا شرکت های ارزش گذاری استفاده کنید. برای ثبت تقاضا و دریافت مجوز، می توانید از سامانه ارزش گذاری که توسط معاونت علمی و فناوری رییس جمهور اداره می شود، بهره بگیرید.
ارزش گذاری کسب و کار، فرآیندی است که در آن ارزش مالی یک شرکت یا دارایی تعیین می شود. برای انجام این کار، می توان از روش های مختلفی استفاده کرد که بر اساس معیارهای مختلفی مانند درآمد، هزینه، بازار، ریسک و فرصت ارزش گذاری می کنند. هدف از ارزش گذاری کسب و کار، تعیین ارزش ذاتی یک شرکت است که ممکن است با قیمت بازار آن متفاوت باشد. ارزش گذاری کسب و کار می تواند برای مقاصد مختلفی مانند خرید و فروش، سرمایه گذاری، ادغام، مالیات و بودجه بندی مورد نیاز باشد.
ارزش گذاری شرکت ها یکی از مهم ترین مباحث علم مالی است که برای تصمیم گیری های مختلف مالی و سرمایه گذاری نیاز دارید. برخی از مواردی که ارزش گذاری شرکت اهمیت دارد عبارتند از
• خرید و فروش شرکت یا سهام آن؛
• تأمین مالی از طریق وام، سهام یا اوراق قرضه؛
• انجام معاملات ادغام و خرید؛
• تقسیم دارایی‌ها در طلاق یا شراکت؛
• مدیریت ریسک و بیمه؛
• مالیات و حسابداری؛
• ارزیابی عملکرد و استراتژی.
برای ارزش گذاری شرکت، روش های مختلفی وجود دارد که بسته به نوع و ماهیت شرکت و هدف ارزش گذاری می توان از آن ها استفاده کرد. برخی از روش های رایج عبارتند از
• روش دارایی: که بر اساس ارزش دارایی های مشهود و نامشهود شرکت محاسبه می شود؛
• روش جریان نقد تنزیل شده: که بر اساس ارزش فعلی جریان نقد آتی شرکت محاسبه می شود؛
• روش ضریب: که بر اساس ضریبی از درآمد، سود یا فروش شرکت محاسبه می شود؛
• روش مقایسه: که بر اساس ارزش شرکت های مشابه یا معاملات مشابه محاسبه می شود.
عوامل مهمی که در تعیین ارزش گذاری یک شرکت مهم هستند را می توان به دو دسته کلی تقسیم کرد
• عوامل داخلی شرکت: این عوامل مربوط به خود شرکت هستند و بر عملکرد و سودآوری شرکت تأثیر می گذارند. برخی از عوامل داخلی شرکت که در ارزش گذاری آن تأثیرگذار هستند عبارتند از
o جریان نقدی آتی شرکت: جریان نقدی آتی شرکت یکی از مهم ترین عواملی است که در ارزش گذاری شرکت نقش دارد. جریان نقدی آتی شرکت نشان می دهد که شرکت در آینده چه مقدار پول در اختیار خواهد داشت؛
o ریسک شرکت: ریسک شرکت به احتمال وقوع ضرر برای شرکت اشاره دارد. ریسک شرکت می تواند بر ارزش شرکت تأثیر بگذارد؛
o نرخ بهره: نرخ بهره نشان می دهد که سرمایه گذاران برای سرمایه گذاری در دارایی های کم ریسک چه مقدار پول می پردازند. نرخ بهره می تواند بر ارزش شرکت تأثیر بگذارد؛
o عوامل رقابتی: عوامل رقابتی مانند رقابت در صنعت، قدرت چانه زنی مشتریان و فروشندگان و ورود رقبای جدید می توانند بر ارزش شرکت تأثیر بگذارند؛
o کیفیت مدیریت: کیفیت مدیریت شرکت می تواند بر عملکرد و سودآوری شرکت تأثیر بگذارد؛
o مالکیت شرکت: مالکیت شرکت می تواند بر عملکرد و سودآوری شرکت تأثیر بگذارد.
• عوامل خارجی شرکت: این عوامل مربوط به محیط بیرونی شرکت هستند و بر عملکرد و سودآوری شرکت تأثیر می گذارند. برخی از عوامل خارجی شرکت که در ارزش گذاری آن تأثیرگذار هستند عبارتند از
o وضعیت اقتصادی: وضعیت اقتصادی می تواند بر تقاضا برای محصولات و خدمات شرکت تأثیر بگذارد؛
o سیاست های دولت: سیاست های دولت می تواند بر هزینه های شرکت تأثیر بگذارد؛
o فناوری جدید: فناوری جدید می تواند بر صنعت شرکت تأثیر بگذارد؛
o روندهای اجتماعی: روندهای اجتماعی می تواند بر تقاضا برای محصولات و خدمات شرکت تأثیر بگذارد.
ارزش‌گذاران حرفه ای با در نظر گرفتن عوامل متعدد، تلاش می کنند تا ارزش دقیقی را برای شرکت ها تعیین کنند. با این حال، ارزش شرکت یک مفهوم ذهنی است و ممکن است ارزش گذاران مختلف با توجه به عوامل مختلف، ارزش های متفاوتی را برای یک شرکت تعیین کنند.
نسبت قیمت به درآمد یا P/E یک نسبت مالی است که برای ارزیابی قیمت سهام شرکت ها استفاده می شود. برای محاسبه P/E، قیمت فعلی هر سهم شرکت را بر سود هر سهم (EPS) تقسیم می کنیم. به عنوان مثال، اگر قیمت هر سهم یک شرکت ۵۰۰ تومان و سود هر سهم آن ۱۰۰ تومان باشد، نسبت P/E برابر ۵ خواهد بود. این عدد نشان می دهد که سرمایه گذاران چقدر برای هر تومان سود شرکت پرداخت می کنند. نسبت P/E می تواند بر اساس سود گذشته یا پیش بینی شده محاسبه شود و برای مقایسه شرکت های مشابه در یک صنعت یا بازار مفید است.
خیلی از شما همراهان عزیز ممنونم که من را تا پایان مقاله همراهی کردین.
میخواهم به مهم ترین سوالاتی که شما از آکادمی دکتر مژگان مدحج پرسیدید پاسخ دهم.
1. ارزش گذاری دارایی های مشهود چیست؟
همانطور که در بالای مقاله توضیح دادم ارزش گذاری دارایی های مشهود به فرآیند تعیین ارزش بازار یا ارزش جایگزینی دارایی هایی گفته می شود که شکل فیزیکی دارند و در ترازنامه شرکت ها ثبت می شوند.
2. ارزش گذاری دارایی های نامشهود چیست؟
ارزش گذاری دارایی های نامشهود به فرآیند برآورد ارزش اقتصادی دارایی هایی گفته می شود که ماهیت فیزیکی ندارند و از حقوق قراردادی یا سایر حقوق قانونی منشأ می گیرند.
3. عوامل مهمی که در تعیین ارزش گذاری یک شرکت مهم است را نام ببرید؟
• عوامل داخلی شرکت: این عوامل مربوط به خود شرکت هستند و بر عملکرد و سودآوری شرکت تأثیر می گذارند؛
• عوامل خارجی شرکت: این عوامل مربوط به محیط بیرونی شرکت هستند و بر عملکرد و سودآوری شرکت تأثیر می گذارند.
2 پاسخ
دارایی های مشهود و دارایی های نامشهود چه تفاوتی باهم دارند؟
دارایی های مشهود و نامشهود دو دسته از دارایی های بلندمدت هستند که در حسابداری و مدیریت مالی از اهمیت بالایی برخوردارند. این دو نوع دارایی تفاوت های اساسی با یکدیگر دارند:
دارایی های مشهود:
دارای ماهیت فیزیکی و قابل لمس هستند، مانند زمین، ساختمان، ماشین آلات و تجهیزات.
عمر مفید محدودی دارند و به جز زمین، که استهلاک نمی شود، سایر دارایی های مشهود مستهلک می شوند.
در ترازنامه شرکت ها ظاهر می شوند و نشان دهنده قدرت و کارایی مالی شرکت هستند.
دارایی‌های نامشهود:
فاقد ماهیت فیزیکی هستند و به صورت غیرقابل لمس وجود دارند، مانند حق امتیاز، حق تالیف، علائم تجاری و سرقفلی.
ممکن است عمر مفید نامحدودی داشته باشند و استهلاک آن ها متفاوت از دارایی های مشهود است.
ارزش آن‌ها ممکن است با گذشت زمان افزایش یابد و اغلب ارزش اسقاطی ندارند.
به طور خلاصه، دارایی های مشهود دارایی هایی هستند که می توان آن ها را دید و لمس کرد و معمولاً مستهلک می شوند، در حالی که دارایی های نامشهود معمولاً حقوق و امتیازاتی هستند که به صورت غیرملموس وجود دارند و ممکن است عمر مفید طولانی تری داشته باشند.